چگونه یک سرور بسازیم؟

مقدمه

اجاره یا خرید سرورهای آماده، انتخاب مطمئنی است، به ویژه برای شرکت های کوچک. با این حال، ساخت یک سرور از ابتدا یک گزینه مناسب است که می تواند عملیات شرکت را بهینه کند، دانش داخلی را توسعه دهد و در بلندمدت در هزینه ها صرفه جویی کند.یاد بگیرید که چگونه یک سرور بسازید و قطعات سخت افزاری و نرم افزاری مناسب را انتخاب کنید و در عین حال هزینه های خود را کنترل کنید.

گزینه های دریافت سرور چیست؟

• اجاره: پرداخت هزینه ماهانه یا سالانه برای استفاده از سرور راه حل ترجیحی برای شرکت هایی است که بر پروژه های کوتاه مدت تمرکز می کنند یا می خواهند از پرداخت های اولیه بزرگ اجتناب کنند. راه‌حل‌های سرور مدل مشابهی را ارائه می‌کنند که در آن کسب‌وکارها براساس استفاده از سرور و خدمات انتخابی، هزینه پرداخت می‌کنند.
• خرید: خرید و داشتن سرور به طور کامل می تواند در درازمدت ارزش بهتری برای پول ایجاد کند، اما نیاز به سرمایه گذاری اولیه قابل توجهی دارد.
• ساخت: برای ساخت سرور، باید اجزای جداگانه خریداری کنید، سرور را مونتاژ کنید و نرم افزارهای لازم را نصب کنید. سفارشی‌سازی، داشتن و نگهداری سرور می‌تواند منابع فشرده باشد، اما برای پروژه‌های بلندمدت و دانش‌سازی در شرکت مناسب است.

فاکتورهای مهم هنگام ساخت سرور

هنگام انتخاب یک سرور، مهم است که عوامل مختلف را در نظر بگیرید. برای بررسی برخی از نکات اصلی به لیست زیر مراجعه کنید.

• محدودیت های بودجه: کسب‌ و کارهایی که نگران هزینه‌های اولیه بالا هستند، باید به فکر اجاره سرور باشند. خرید یا ساخت می تواند در دراز مدت مقرون به صرفه تر باشد.
• تخصص فنی داخلی: ساخت سرور یک گزینه عالی برای شرکت هایی است که تخصص فنی دارند یا می خواهند روی کارمندان خود سرمایه گذاری کنند و از پایه تخصص ایجاد کنند.
• سطح کنترل بر زیرساخت شبکه: ساخت یا خرید سرورها به شرکت ها کنترل بیشتری بر زیرساخت های خود می دهد و گزینه ای محکم برای پروژه های بلند مدت است.
• الزامات مقیاس پذیری: کسب و کارهایی که نیاز به ارائه و حذف سریع سرور دارند، اغلب به اجاره سرور به عنوان بهترین گزینه نگاه می کنند.
• توزیع جغرافیایی: شرکت هایی که قصد دارند در سطح جهانی به مشتریان خدمات رسانی کنند و نگران تأخیر هستند، ممکن است ساخت یا خرید سرورها را به دلیل فواصل جغرافیایی محدود و دست و پاگیر بدانند.
• سخت افزار یا نرم افزار مورد نیاز خاص: خرید یا ساخت سرور یک گزینه معقول برای مشاغلی است که به تنظیمات سخت افزاری خاصی نیاز دارند.

ساخت سرور اختصاصی از ابتدا

مراحل زیر را برای ساخت یک سرور اختصاصی از ابتدا انجام دهید:

• نیازهای سرور خود را درک کرده و یادداشت کنید.
• سخت افزار با کیفیتی را تهیه کنید که بتواند نیازهای سرور را پشتیبانی کند.
• تحقیق کنید و نرم افزارهای لازم را انتخاب کنید.
• قطعات را جمع آوری کرده و نرم افزار انتخاب شده را نصب کنید.

الزامات

در نظر بگیرید که سرور باید چه وظایفی را انجام دهد. سرورهای میزبانی وب، ذخیره سازی داده، بازی یا مجازی سازی به مشخصات سخت افزاری و راه حل های نرم افزاری متفاوتی نیاز دارند.فهرستی از منابع و برنامه ها را تهیه کنید و تعداد تخمینی کاربرانی را که سرور باید مدیریت کند را یادداشت کنید. برای تطبیق با نوسانات بار، ایده خوبی است که منابع سیستم محاسبه شده را 15% افزایش دهید.از فهرست زیر به عنوان یک دستورالعمل کلی استفاده کنید:

• ملزومات اجر: تعیین کنید که از سرور انتظار دارید چه نوع بار کاری را انجام دهد و محاسبه کنید که چه مقدار توان محاسباتی نیاز دارد.
• نیازهای ذخیره سازی: جدا از مقدار فضای ذخیره سازی مورد نیاز یک سرور، سرعت دسترسی به داده ها نیز به همان اندازه مهم است. اگر برنامه‌ها به دسترسی سریع به داده‌ها نیاز دارند از SSD استفاده کنید و اگر سرور فقط نیاز به ذخیره و مدیریت داده‌ها به صورت انبوه دارد، از HDD استفاده کنید.
• الزامات شبکه: اگر سرور نیاز به مدیریت حجم قابل توجه داده و حفظ تأخیر کم، مانند سرور بازی دارد، سرمایه گذاری روی سخت افزار با کارایی بالا ضروری است.
• مقیاس پذیری: برخی از کسب و کارها افزایش قابل توجهی در ترافیک در ساعات خاصی از روز یا فصلی تجربه می کنند. به عنوان مثال، وب‌سایت‌های تجارت الکترونیک اغلب باید در طول تعطیلات مانند کریسمس، افزایش‌های بزرگ را مدیریت کنند. برای انطباق با افزایش ترافیک، شرکت ها باید سرورهای خود را به سرعت افزایش دهند. هنگام ساخت یک سرور، در نظر گرفتن نیازهای سرور آینده و ایجاد فضایی برای ارتقاء سخت افزاری بالقوه ضروری است.
• افزونگی: اگر سرور شما داده های ارزشمند یا حساس را مدیریت می کند، باید از آن در برابر کمبود برق، آسیب فیزیکی یا حملات احتمالی محافظت کنید. ممکن است برای حفاظت از داده ها به منابع تغذیه اضافی، راه حل های پشتیبان و بازیابی یا تنظیمات RAID خاص نیاز داشته باشید.

سخت افزار

• CPU: جزء اصلی سرور برای پردازش درخواست های مختلف از سیستم عامل و برنامه های کاربردی است. پردازنده‌های درجه یک مصرف‌کننده، مانند Intel Core یا AMD Ryzen، می‌توانند برای تامین انرژی سرورهای کوچک‌تر با حجم کاری کم استفاده شوند. این CPU ها تعادل خوبی بین هزینه و عملکرد هستند و می توانند وظایفی مانند میزبانی وب، سرویس دهی اولیه فایل یا مجازی سازی سبک را انجام دهند. پردازنده‌های درجه سرور مانند Intel Xeon یا AMD EPYC گران‌تر هستند، اما برای مشاغلی که بارهای کاری مهم را انجام می‌دهند و به انعطاف‌پذیری بیشتری نیاز دارند، گزینه مطمئن‌تری هستند.
• Memory: (حافظه دسترسی تصادفی) ذخیره‌سازی موقت داده‌ها را فراهم می‌کند و به CPU سرور اجازه می‌دهد خیلی سریع‌تر از هارد دیسک یا SSD به داده‌ها دسترسی پیدا کند. داشتن رم بیشتر به سرور اجازه می دهد تا چندین کار را به طور همزمان بدون کاهش سرعت انجام دهد. حداقل رم مورد نیاز برای اکثر سرورها 16 گیگابایت است. سرورهای پایگاه داده یا ماشین‌های مجازی حجم وسیعی از داده‌ها را به بسیاری از مشتریان ارائه می‌دهند و ممکن است به 64 تا 128 گیگابایت رم یا حتی بیشتر نیاز داشته باشند.
• Storage: به عنوان ابزار ذخیره سازی در سرورها استفاده می شوند، اما از نظر هزینه، عملکرد، ساخت و طول عمر متفاوت هستند. هارد دیسک‌ها در هر گیگابایت ارزان‌تر از SSD هستند، اما سرعت و قابلیت اطمینان SSD اغلب قیمت بالاتر را توجیه می‌کند. این ویژگی‌ها به‌ویژه برای سیستم‌هایی که به داده‌های با دسترسی مکرر مانند سرورها متکی هستند، مهم هستند. بسیاری از سرورها از SSD برای سیستم عامل و برنامه های کاربردی پرکاربرد و از هارد دیسک برای ذخیره سازی انبوه و راه حل های افزونگی استفاده می کنند.
• Motherboard: مادربرد ارتباط بین تمام اجزای سرور را تسهیل می کند. هر جزء سرور، مانند CPU، RAM، دستگاه‌های ذخیره‌سازی و کارت‌های توسعه، یا روی مادربرد قرار می‌گیرد یا به آن متصل است. اطمینان حاصل کنید که مادربرد با واحد CPU انتخاب شده سازگار است، تعداد اسلات های رم و حداکثر ظرفیت رم را تأیید کنید و بررسی کنید که دارای اسلات SATA/PCIe/M.2 کافی برای نیازهای ذخیره سازی شما باشد.
• کارت رابط شبکه: یک قطعه سخت افزاری است که سرور را قادر می سازد به یک شبکه متصل شود. مادربردها معمولاً با کارت‌های NIC گیگابیتی داخلی عرضه می‌شوند. سرورهایی که به توان عملیاتی زیاد و تأخیر کم نیاز دارند ممکن است نیاز به ارتقاء به یک کارت 10 گیگابیتی بزرگتر داشته باشند. وظیفه اصلی یک NIC ارسال و دریافت بسته های داده از طریق یک شبکه است. این داده ها را از گذرگاه کامپیوتر به فرمت مناسب برای رسانه شبکه (مانند اترنت) و بالعکس تبدیل می کند.
• واحد تأمین برق: انرژی الکتریکی را از یک منبع (معمولا یک پریز دیواری) به ولتاژ و جریان صحیح برای تامین انرژی اجزای سیستم تبدیل می کند. اطمینان حاصل کنید که PSU برق کافی برای تامین تمام قطعات شما را فراهم می کند. هنگام ساخت یا ارتقاء سرور، یک PSU قابل اعتماد و دارای رتبه مناسب انتخاب کنید. منبع تغذیه باید بازده انرژی حداقل 80 درصد در بارهای مختلف داشته باشد. یک PSU بی کیفیت یا ناکافی می تواند منجر به بی ثباتی سیستم، کاهش طول عمر قطعات یا حتی آسیب شود.
• راه حل های خنک کننده: سرورها به دلیل اجزای قدرتمند و متراکم خود مقدار قابل توجهی گرما تولید می کنند. کولرها اطمینان حاصل می کنند که اجزای سرور در محدوده دمای ایمن باقی می مانند، عملکرد بهینه را حفظ می کنند و عمر تجهیزات را طولانی تر می کنند. کولرهای استوک ممکن است برای سرورهای اصلی کافی باشند، اما ارزش آن را دارد که کولرهای پس از فروش گرانتر یا خنک کننده مایع را برای تنظیمات با کارایی بالا در نظر بگیرید. علاوه بر این، اتاق های سرور باید به خوبی خنک و تهویه شوند تا گرما را به طور موثر دفع کنند.
• Case: فریم فیزیکی یا محفظه ای است که شامل اجزای سرور است. رک مانت های مسطح و عریض در مراکز داده رایج هستند. یک راه حل جایگزین، استفاده از شاسی سرور برج است که شبیه برج های رایانه شخصی استاندارد است، اما برای اجزای سرور بهینه شده است. اینها برای کسب و کارها یا محیط‌هایی که زیرساخت‌های rackmount لازم نیست مفید هستند. مطمئن شوید که شاسی انتخابی شما می تواند تمام اجزای شما را در خود جای دهد و جریان هوای خوبی دارد.

نرم افزار

یک سیستم عامل سرور، سرورها را قادر می سازد تا فرآیندها و عملکردهای ضروری را اجرا کنند و پیش نیاز نصب نرم افزارهای دیگر است. یک سیستم عامل را بر اساس نیازهای خاص خود، نوع سرور و محیطی که سرور در آن مستقر خواهد شد، انتخاب کنید.

• لینوکس (سرور اوبونتو): محبوب ترین سیستم عامل سرور منبع باز عمدتاً برای سرورهای وب، برنامه و پایگاه داده استفاده می شود.
• ویندوز سرور: ویندوز سرور مجموعه ای از سیستم عامل های سرور مایکروسافت است که به راحتی با سایر محصولات مایکروسافت ادغام می شود. معمولاً برای میزبانی برنامه های تجاری و اکتیو دایرکتوری مایکروسافت استفاده می شود.
• RHEL: یک توزیع لینوکس متمرکز بر سازمان که پشتیبانی و گواهینامه قوی ارائه می دهد. در درجه اول برای برنامه های کاربردی سازمانی و سرورهای پایگاه داده استفاده می شود.
• FreeBSD: یک سیستم عامل پیشرفته برای سرورهای مدرن، دسکتاپ و پلتفرم‌های رایانه جاسازی شده که برای سرورهای وب، شبکه و ذخیره‌سازی استفاده می‌شود.
• pfSense: یک توزیع رایگان فایروال شبکه مبتنی بر FreeBSD که عمدتاً برای سرورها و روترهای فایروال در نظر گرفته شده است.

مونتاژ و نصب

سرورها اجزای بسیاری را با رایانه های شخصی به اشتراک می گذارند و مونتاژ آنها را شبیه به ساخت رایانه های شخصی معمولی می کند. اگر تجربه زیادی در مونتاژ قطعات ندارید، نکات زیر را دنبال کنید:

• ابتدا تحقیق کنید: با راهنماها یا ویدیوهای متناسب با اجزای سرور خاص مشورت کنید. دستورالعمل های سازنده هر قطعه را به دقت دنبال کنید.
• اقدامات ایمنی را دنبال کنید: برای جلوگیری از آسیب ناشی از الکتریسیته ساکن از سطوح و ابزارهایی مانند مچ بند ضد الکتریسیته ساکن استفاده کنید.
• با احتیاط حمل کنید: قطعاتی مانند RAM و CPU را با لبه هایشان لمس کنید تا از آسیب و آلودگی جلوگیری کنید.
• از تراز مناسب اطمینان حاصل کنید: بریدگی های اجزا باید تراز شوند و گیره ها در جای خود محکم شوند. اگر چیزی مناسب نیست، به جای اجبار، جهت گیری را دوباره بررسی کنید.
• تست بوت اولیه: قبل از نصب سیستم عامل، بوت شوید تا تأیید شود که همه اجزا در BIOS/UEFI شناسایی شده اند. به صداهای معمول راه اندازی، عملیات فن و بوق های مادربرد که نشان دهنده موفقیت آمیز POST است گوش دهید.
• نصب نرم افزار: سیستم عامل و نرم افزار سرور دلخواه خود را نصب کنید. پیکربندی هر یک از آنها بر اساس نقش سرور.
• امنیت را فراموش نکنید: اقدامات امنیتی، فایروال ها و ابزارهای نظارتی را اجرا کنید.

نتیجه

این راهنما نشان داد که چگونه یک سرور بسازید، نیازهای سرور خود را تعیین کنید و اجزای سخت افزاری و نرم افزاری مربوطه را انتخاب کنید. ساخت سرور تنها اولین قدم در مدیریت زیرساخت شماست. شما به یک استراتژی خوب فکر شده و مجموعه ای از سیاست های امنیتی سرور نیاز دارید که تمام خطرات بالقوه را در نظر بگیرد.