فضای ابری عمومی، معمول‌ترین نوع فضای ابری است. مالکیت و مدیریت تمام سرورهایی که داده‌ها روی آن‌ها ذخیره می‌‍شوند، با شخص سومی که ارائه‌دهنده خدمات فضای ابری باشد، است. به این معنی که داده‌های افراد در محل شرکت ارائه‌دهنده قرار دارد و شما به عنوان مشتری، هیچ کنترلی بر زیرساخت‌های ذخیره‌سازی ندارید.فایل‌های ذخیره شده در یک فضای ابری عمومی، می‌تواند در دسترس هر کسی در هر جایی از دنیا قرار بگیرد. اگر تا به حال در نتفلیکس فیلمی تماشا کرده باشید، از یکی از فضاهای ابری عمومی استفاده کرده‌اید.

فضای ابری خصوصی ، نوعی فضای ابری است که در دسترس عموم قرار ندارد و فقط یک نفر یا یک شرکت می‌تواند مالکیت آن را برعهده داشته باشد. این نوع فضای ابری را، با عنوان فضای ابری داخلی هم می‌شناسند. زیرساخت‌های ذخیره‌سازی (مانند سرورها) در محل مشتری قرار دارند و فقط توسط او قابل دسترسی هستند.اصلی‌ترین تفاوت آن با حافظه ابری عمومی این است که فضای ابری عمومی ازطریق اینترنت قابل دسترس است درحالیکه دسترسی به فضای ابری خصوصی تنها ازطریق فایروال امکان‌پذیر است.فضای ابری خصوصی برای سازمان‌ها و شرکت‌هایی مثل بانک‌ها که اطلاعات محرمانه دارند مناسب است.

در فضای ابری هیبریدی، زیرساخت‌های فضاهای ابری عمومی و خصوصی باهم ترکیب شده‌اند. به عبارت دیگر، فضای ابری هیبریدی، برتری‌های امنیتی فضای ابری خصوصی را با قابلیت مقیاس‌پذیری فضای ابری عمومی ادغام می‌کند.شرایطی را در نظر بگیرید که در آن، یک شرکت نیاز دارد تا انواع مختلفی از داده‌ها را ذخیره کند. فضای ابری هیبریدی دقیقا برای رفع نیاز اینگونه موسسات بوجود آمده است. برای مثال، بانک‌ها می‌توانند اطلاعات مربوط به مشتری‌هایشان را در فضای ابری عمومی ذخیره کنند تا مشتری‌ها هم بتوانند به آن‌ها دسترسی پیدا کنند. از طرف دیگر، اطلاعات محرمانه حساب‌ها را در فضای ابری خصوصی ذخیره کنند که امنیت بیشتری دارد.